Geschiedenis | Roundtable 86

Amstelland startte op Schiphol

Installatie RT86 op Schiphol Ondanks de slechte wegen en de mist togen 150 tafelaars op 5 januari naar Schiphol waar de geboorte van een nieuw tafelkind stond te gebeuren. En dat, waar er zich een honderdtwintig hadden opgegeven en men er gezien de omstandigheden op hoogstens tachtig rekende.

Om vier uur begaven zich de meeste aanwezigen in twee bussen om, geleid door een charmante stewardess, wat van het bedrijf van de K.L.M. te zien. Op uitstekende wijze werden we door Ir. Schonefeld ingelicht over het principe van de voortbeweging van vliegtuigen, al had de geachte inleider kennelijk een aversie tegen volkswagens. Na een kijkje in een DL.-8 (of was het een -7?), waarin ieder zich even piloot mocht wanen, was het tijd voor een gezellige borrel. Toen we weer terug waren werd TR. Amstelland No. 86 geïnstalleerd.

De rij van sprekers vormde een climax, waarbij de burgemeester van Nieuwer-Amstel een staande ovatie te beurt viel. Deze keer werd er door de Rotary eens een keer geen open-deur-politiek gepleegd, wat ieders waardering had.

Na een drie kwartier pauze werd ons door de nieuwe tafel (van ons eigen geld) een Captain's dinner aangeboden, bestaande uit capucijners met toebehoren. De prima in vorm zijnde ceremoniemeester kon naar aanleiding hiervan zich allerlei toespelingen veroorloven in het scatologische vlak. Een elftal sprekers diende zich aan om de nieuwe tafel geluk te wensen. Hun speeches getuigden voor het grootste deel van goede voorbereiding, al bleef men meestal niet binnen de drie “pingen" en moest een warme damesstem hen tot stoppen dwingen. Slechts eenmaal moesten de aanwezigen zelf ingrijpen.

Tegen elf uur kon de president overgaan tot het uitreiken van de trofeeën. Het L.A.K. ging naar Kampen, de zilveren krab naar Polvliet, die er in Alphen al zo zo’n best voor had gedaan. De knots zou Hilversum gekregen hebben, als Roermond hem gebracht had. Wat men zeker gedaan zou hebben als Gouda er niet zo aan gehecht bleek te zijn. Dat men de Roermondenaars er zelfs niet een blik op had gegund. Ook nu weer - en nu was de afstand toch geen bezwaar - was er niemand van Gouda om afstand te doen van de korte-afstand-knots.

Evenals in Eindhoven kon de president constateren, dat deze installatie zeer geslaagd mocht heten. Het zal hem een genoegen zijn geweest dat dit zelfs zonder de aanwezigheid van erelid Bruna het geval kon zijn.

In zijn slotwoord dankte de voorzitter van TR. Amstelland allen, ontketende een ware vaantjesregen en gaf de afgevaardigden van TR. Leeuwarden No. 87 i.o. als troost mee: wat je ook doet om een installatie te laten slagen, je bent machteloos wanneer de bezoekers je geen kans geven. Hij hoopte, dat in Leeuwarden dezelfde plezierige stemming zou heersen als op Schiphol, bij welke wens schrijver dezes zich gaarne aansluit.

Dissonant bij installatie Amstelland?

Installatie RT86

Tafel Amstelland bewees, dat een installatie een plezierige aangelegenheid kon zijn. Een waardige, maar beknopt, officieel gedeelte, tussen de bedrijven door ruim de tijd voor het leggen van nieuwe persoonlijke contacten en een voortreffelijke geleide maaltijd. Alle hulde! Een der sprekers waagde - en nog wel in het hol van de leeuw – een toespeling op de huidige situatie van onze nationale Luchtvaart maatschappij. Hij deed dit te uitvoering en niet altijd even geestig. Wilbers, chef afdeling Perszaken bij die Maatschappij, diende van repliek en wie de installatie van Den Haag 77 heeft meegemaakt, weet dat hem zulke zaken wel zijn toevertrouwd. Derhalve stand 0-1.

Toen echter zowel Van Dissel als Wiggers – beide in functie! – nog eens van dik hout planken gingen zagen, schoot me onwillekeurig Wim Kan’s mopje in gedachten: “Weet u, wat nog gevoeliger is dan ’n viool, … twee violen.”

Schampers (Amsterdam 5)

Reacties

Aangezien het mij praktisch niet mogelijk scheen om op de opmerkingen van de beide slotsprekers nog tijdens het diner in te gaan, wil ik hier nog even terugkomen op de reactie van op mijn woorden bij de installatie van Tafel Amstelland.

De reactie van Wilbers kan ik volkomen respecteren.

Met de opmerkingen van de beide andere sprekers ben ik het volstrekt oneens. Naar mijn mening spruit het feit, dat zij in mijn woorden aantasting van ons nationaal prestige hebben gezien, voort uit een misplaats nationaal bewustzijn.

Deze opvatting van nationaal prestige, die tot een zo felle reactie op mijn woorden inspireerde, is ongetwijfeld een der oorzaken van de moeilijkheden waarover ik, zij het dan ook schertsenderwijs, gesproken heb.

Moody